Harry Rigalo, tasarım ile heykel arasındaki pratiğiyle öne çıkan Yunan bir tasarımcı ve sanatçı. Rigalo, tasarımın her zaman bir işleve bağlı olmak zorunda olup olmadığını sorguluyor. Forms Without Briefs projesinde ise brief’ler ortadan kalktığında, malzeme ve sezgiyle kurulan ilişkinin neye dönüşebileceğini araştırıyor.
Rigalo için sonuçtan çok süreç önemli. Bu dönüşümde kil kilit bir rol oynuyor. Ham ve öngörülemez bir malzeme olarak kil, tasarımcının beklentilerine pek aldırmazken, ortaya çıkan işler anlaşılmaktan çok hissedilmeyi istiyor.
Bu seride bazı objeler, sandalye ya da kase gibi temel işlevleri hatırlatarak gündelik kullanıma referanslar sunar. Bazıları ise tipolojilere direnen ve işlevin tasarım için her zaman ilk koşul olup olmadığını sorgulayan formlardan oluşur. Bu yaklaşımıyla Rigalo, tasarımı yalnızca bir çözüm olarak değil, kültürel bir soru olarak ele alıyor.
Sır kullanılmamış yüzeyler, kilin ham dokusunu ve üzerindeki üretim izlerini ortaya çıkarır. Her parça 1200°C’de elektrikli bir fırında pişirilir. Tüm bu üretim süreci, üretici, malzeme ve ölçek arasındaki ilişkiyi görünür kılar. Rigalo’nun işleri, tasarımın yalnızca işe yarar olmakla sınırlı olmadığını; bazen düşünmeye alan açması, yeni ihtimaller önermesi ya da bir duyguyu hatırlatmasıyla anlam kazandığını bize gösterir.