Endonezyalı stüdyo Ismail Solehudin Architecture, Jakarta’da bir aile konutu için geleneksel Cava evlerinde bulunan formları ve malzemeleri eğlenceli bir şekilde uyarladı. Distracted House (Dağınık Ev) dış cephesinde kullanılan tuğla, çimento, doğal taş ve ahşap, evin iç mekanında da tekrar ediyor. Farklı açılarda yerleştirilerek iç mekan organizasyonunu tanımlayan kiremit çatı , geleneksel joglo çatı formuna referans veriyor. Bölgedeki diğer evlerden ayrışan evin kendine özgü kesişen formları, ailenin namaz kılarken kıbleye bakabilmesi için ‘bükülmüş’ olan merkezindeki büyük bir ortak alan ile kurgulanmış.
Evin merkezindeki köşeli odanın oluşturduğu düzensiz şekilli alanlar, ışık ve havalandırma sağlayan büyük katlanır kapılar ve delikli beton duvarlarla küçük ışık kuyuları ve yeşil alanları bir araya getiriyor.
Mimarlık stüdyosu kurucusu Ismail Solehudin, projeyi şöyle açıklıyor; “Bu ev, sakinlerinin ihtiyaçlarına çözümümüz olan bir tasarım eylemi olan, odalardan birini kıbleye bakacak şekilde döndürme eylemi nedeniyle dikkatleri dağıttı. Mekanın karakteri, ortak alanda mekansal bir deneyim duygusu ve düzensiz şekillerden mekansal yönelim bozukluğu, ‘dağınık’ bir izlenime neden oluyor.”
Batıda, doğrusal bir blok iki kat boyunca evin yatak odalarını barındırıyor. Bu bloklar ışıklandırılmış spiral bir merdivenle birbirine bağlanırken, bir koridor da merkezi ortak alana açılıyor. Çatıda ise yürüyüş yolları, bir dizi terası birbirine bağlamaktadır. Bunlardan biri, evi kesen bir ışık kuyusunun üzerinde hamak benzeri bir alan içeriyor.
Ortak alan, dikkat dağıtıcı anlatının etkisiyle oluşan organik alan kalıntıları ile yan yana bulunuyor. Yeşil alanlar, bahçe, havalandırma kaynakları ve iç mekanı aydınlatan doğal ışık olarak işlev görerek bu ortak alanın gölgeli bir dış mekan gibi görünmesini sağlıyor. Koyu ahşap zeminler ve çıplak beton, tuğla ve kiremit duvarlarla tanımlanan iç mekan, ışık kuyuları ve teraslar gibi doğal aydınlatma kaynaklarına sahip.
Çatının geniş çıkıntısı kuzeye doğru uzanarak evin ön tarafındaki park alanını ve arka taraftaki yüzme havuzuna bakan bir dış terası koruyor. Avludaki yansıtıcı havuz ve cam açıklıklar, iç ve dış mekanı bir bütün olarak algılamamızı sağlıyor. Taş binanın bu denli şeffaf ve geçirgen oluşu ile gün ışığı ve doğa sesleri iç mekana da sızıyor. Böylece farklı zaman dilimlerinde her seferinde ve her karede kullanıcısına farklı deneyimler sunuyor.
Proje Yılı: 2023
Lokasyon: Jakarta, Endonezya
Mimar: Ismail Solehudin Architecture
Fotoğraflar: Mario Wibowo Photography
Kaynak: dezeen.com